Czy zły duch może oddziaływać na materię? W sensie, czy np. może przesuwać przedmioty albo kogoś uderzyć itd? Są różne opinie: ruchy charyzmatyczne twierdzą, że może, z kolei zaś filozofia klasyczna (św. Tomasza) stoi na stanowisku, że nie miesza się porządku świata duchowego i materialnego.

Mam 15 lat służby muzycznej w parafii. Na koncie 3 schole w tym jedna dziecięca. Służba na wszelkiego rodzaju modlitwach o uzdrowienie i adoracjach. I teraz: od 5 lat przejrzałem na oczy, wycofałem się z wszelkiej aktywności. Uczęszczam na Mszę jedyną właściwą do FSSP. Ale... jednak jestem związany z moją parafią sercem i umysłem. Moi następcy chcą za pomocą scholki dziecięcej i kilku starszych poczynić oprawę muzyczną Wigilii Paschalnej (byłem na próbie - straszne wycie i dyskoteka). Teraz moje pytanie: interweniować, uświadamiać, gadać z proboszczem, lecieć do biskupa, czy strącić pył z sandała i iść dalej? Bo trafiam na argument, że to przecież ja rozkręciłem całe to granie przez lata, a teraz komentuję - przez zazdrość na pewno...

Papież Franciszek ogłosił rok 2025 Rokiem Świętym, przewidując szereg odpustów za pielgrzymowanie do miejsc świętych i wyznaczonych kościołów. W jaki sposób tradycyjny katolik może (powinien?) korzystać z tych możliwości, a wobec czego zachować rezerwę?

Czy w czyśćcu istnieje czas? Mistycy i święci twierdzą, że niektóre dusze są tam wiele lat, a po naszej śmierci ponoć czas już nie istnieje.

Pytanie odnośnie do sakramentu chrztu świętego. Zwyczajowo przyjęło się wybierać na rodziców chrzestnych osoby z najbliższej rodziny. Co jeśli jednak zarówno w najbliższej rodzinie, jak i nawet w tej dalszej nie ma osób faktycznie wierzących (ciężko jest nawet spełnić wymóg uczestnictwa w Eucharystii w każdą niedzielę)? Osoba ta ma z założenia współuczestniczyć w wychowaniu w wierze dziecka. Wybór osoby spoza rodziny oznacza ryzyko, że dziecko zobaczy ją tylko raz w życiu (powyższy obowiązek niespełniony). Wybór osoby niewierzącej oznacza ryzyko, że owe wychowanie nie będzie miało nic wspólnego z wiarą (powyższy obowiązek tym bardziej niespełniony).

Czy należąc do róży różańcowej, podczas zmiany tajemnic, powinno się pomijać tajemnice światła?

Jak powinno się postąpić, gdy mamy poważne i uzasadnione podejrzenie, że ksiądz z naszej parafii żyje w grzechu ciężkim (np. łamie celibat lub często nadużywa alkoholu)?

Jezus bardzo krytykował gadatliwość na modlitwie. Jak to się ma do ojca Pio czy św. Faustyny, którzy odmawiali różaniec praktycznie cały czas? Czy gdyby zwykły świecki tyle się modlił, zakładając, że spełnia swoje obowiązki stanu, to byłoby to złe?

Czy interesował się ksiądz apostolatem mistyczki Marii Simma, która twierdzi, że miała regularny kontakt z duszami czyśćcowymi? Na YT jest dostępny audiobook, który zawiera wszystkie rozdziały książki autorstwa tej pani - po ich przesłuchaniu jestem zdumiona, że tak mało wiedziałam w kwestii czyśćca, piekła i naszego osobistego udziału w pomaganiu duszom czyśćcowym. Dlaczego Kościół tak rzadko porusza tego typu tematy?

Mógłby ksiądz opowiedzieć jak wygląda wstępowanie do seminarium w FSSPX? Od dłuższego czasu poważnie rozważam kapłaństwo, a bardzo bliski mi ksiądz (co prawda, nie z tradycyjnych wspólnot) sugerował mi rozpoczęcie nauki francuskiego/niemieckiego, by w przyszłości móc skierować się w stronę seminariów FSSPX/FSSP.

Czy katolicki adwokat/radca prawny decydujący się na złożenie pozwu rozwodowego w imieniu klienta i prowadzenie sporu właśnie w omawianym kierunku, dopuszcza się grzechu ciężkiego?

Czy mógłby ksiądz wytłumaczyć bliżej pojęcie "niechcianej współpracy do złego"? Np. męża współżyjącego z żoną stosującą wbrew jego woli antykoncepcję - zakładając, że współżyje w celu utrzymania jedności małżeństwa. Jakie są warunki, aby nie było to materią grzechu ciężkiego? Jak należy tę niezgodę wyrażać? Czy jest to zatem grzech lekki? Na ile wolno w takiej sytuacji pozwolić i jak ustalić granice dla swojego sumienia?

Do beatyfikacji i kanonizacji potrzebne są cuda. Pytam szczególnie w kontekście kanonizacji posoborowych papieży, czy te cuda mogą być prawdziwe? Czy Hildegarda z Bingen może być uważana że świętą, jak głoszą propagatorzy natchnionej przez Boga, i co Bractwo sądzi o jej medycynie? Ja mam co do tego poważne wątpliwości.

Czy mógłby ksiądz omówić intencje Komunii Świętej? No wiem, "ludzie, ludzie", ale rzeczywistość też jest "ludzie, ludzie". Intencja jest w modlitewniku Tradycji i układa się w dziękczynną, wynagradzającą i proszącą. Czy trzeba zawsze odmawiać wszystkie? W sensie te ogólne... Jak wpleść jakieś szczegółowe?

Jak w koncepcji bezczasowego Boga możemy mówić o ludzkiej naturze Syna? Że Syn nie posiadał tej natury kiedyś (?) a potem (?) już tak? Czy Bóg jest zmienny w czasie? Jak to rozumieć?