Nie tak dawno p. Stanisław Krajski w jednym z materiałów na swoim kanale stwierdził, że w przypadku uznania małżeństwa za nieważne przez sąd kościelny, małżeństwo jest nieważne, niezależnie od prawidłowości procesu, nawet biorąc pod uwagę obecną praktykę, w której stwierdzenia nieważności de facto bywają formą rozwodu. I wszystkie wątpliwości co do procedury, zasadności argumentów, które zdecydowały o wyroku, obciążają wyłącznie sumienia sędziów, którzy z niesprawiedliwego wyroku będą sądzeni przez Boga. A byli (niedoszli?) małżonkowie mają pełną wolność wstąpienia w kolejny (?) związek małżeński, nawet jeśli obiektywnie należałoby uznać ich małżeństwa za ważne.

Jak Ksiądz to skomentuje i czy w Bractwie udziela się ślubów osobom, których poprzednie związki małżeńskie (?) zostały uznane za nieważne? Jeśli tak, to pod jakimi warunkami?

Taka sytuacja w rodzinie: Umiera w szpitalu na serce młody człowiek, jest decyzja o kremacji zwłok (nie wiem czy to było jego wolą czy matki), chyba ze względu na to, żeby był pochowany na cmentarzu w grobie rodzinnym (czyli urna zajmuje mniej miejsca niż trumna) ale do kościoła przyjedzie już w urnie skremowany i będzie pogrzeb w kościele już tych prochów, a nie ciała w trumnie. Słyszałam z innego źródła, że wg prawa kanonicznego nie można robić pogrzebu prochów zmarłego w kościele, tylko najpierw ciało w trumnie, a potem dopiero pochówek na cmentarzu w urnie po kremacji, a w Polsce jest na to przyzwolenie kapłanów. Ludzie nie wiedzą, że prawo na to nie zezwala i ze względu na koszty decydują się na pogrzeb z prochami w kościele... Czy może ksiądz wyjaśnić jak powinno to wyglądać na katolickim pogrzebie?

Mam pytanie odnośnie do pogrzebu w Bractwie. Gdy jakiś wierny bractwa umrze, to msza pogrzebowa i pochowanie odbywa się w parafii, w której został ochrzczony wierny?

Czy stragany (np. takie jakie są przy kościołach podczas odpustów) albo rynki podchodzą pod mały handel, o którym mówił ksiądz albo czy przyjecie komunijne (te w salach lub restauracjach) sa dozwolone w niedziele?

Historia z internetu. Podczas blokady Leningradu w trakcie II wojny światowej był niewyobrażalny głód. Zdarzały się sytuacje kanibalizmu. W pewnej rodzinie matka, kiedy zrozumiała, że umiera, kazała swojej starszej córce nie grzebać jej ciała, tylko po jej śmierci (matki) nakarmić nim młodsze rodzeństwo i oczywiście tę córkę. Czy w tej sytuacji było to moralnie dopuszczalne z katolickiego punktu widzenia?

Pytanie i odpowiedź zostały usunięte (informacje w opisie pod filmem)

Skoro niebo jest miejscem, do którego z duszą i ciałem wstąpił Pan Jezus i także z duszą i ciałem została zabrana Matka Boża, to jak można odnieść ten fakt do obecności w niebie większości świętych, których obecność tam ogranicza się jedynie do obecności jedynie ich duszy? Czy Kościół wypowiada się w tej kwestii, jak może wyglądać tego typu współistnienie w niebie osób, mających ciało jak i osób mających jedynie duszę?

Czy może być tak, że skoro niebo jest poza czasem to w jakiś sposób dusze świętych otrzymały już ciała chwalebne, ale my na ziemi nie mamy o tym jeszcze wiedzy, czy może Kościół wyklucza taką możliwość?

Czy jako kompozytor mogę napisać muzykę do polskiego tekstu Improperii?

Jakie jest tradycyjne podejście Kościoła do niewolnictwa? Na przestrzeni dziejów niewolnictwo było wpisane w funkcjonowanie ludzi na co dzień (niewolnictwo jest nawet obecne w X Przykazaniach). Czy w obecnych czasach posiadanie niewolnika jest grzechem?

(W obecnych warunkach można tak nazwać osobę, która dobrowolnie, bez przymusu poświęca swoją wolność na rzecz służenia danej osobie/rodzinie w domu, nieodpłatnie, do końca swych dni.)

Czy masoneria dalej jest ekskomunikowana? Z tego co mi wiadomo to w nowym prawie kanonicznym nie funkcjonuje już kara ekskomuniki za przynależność do wolnomularstwa.

Czy podczas Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus podał swoim uczniom chleb (Komunię) do rąk? Tak próbują sugerować obrońcy Komunii na rękę.

O. Strumiłowski na kanale PCh24 w nagraniu z dnia 13 marca od ok. 1:37:00 odpowiada na pytanie o ewentualny grzech w przypadku zaplanowanej podróży wakacyjnej do miejsca (np. kraje arabskie), gdzie nie ma dostępu do Mszy św. - ojciec mówi, że to jest grzech - oraz wynika z jego wypowiedzi, że obowiązek udziału we Mszy jest Bożym nakazem. Czy nie jest jednak nakazem Kościoła (wiadomo, że i tak jest nakazem wiążącym)? Bożym nakazem jest na pewno "Dzień święty święcić".

Jak Ksiądz zapatruje się na kwestię wakacji do różnych miejsc świata i obowiązku niedzielnego? Czy katolik sam z siebie, owszem w ramach odpoczynku, nie może na kilka dni udać się do miejsca, gdzie w niedzielę nie mógłby być obecnym na Mszy? (W tradi-światku raczej mowa o tradycyjnej Mszy co by jeszcze zawężało możliwość wyboru miejsca wypoczynku).

Pamiętam odpowiedź przed laty pewnego księdza diecezjalnego, że można jechać i się wtedy po prostu nie jest na Mszy. Czy "rabini są niezdecydowani" czy może ta kwestia jest gdzieś uregulowana?

Czy dusze będące w Niebie mogą odczuwać w pewien sposób smutek lub żal, gdy jego najbliższa osoba z życia ziemskiego (mąż/żona/ojciec/matka/córka, itp.) jest potępiona?

Czy mozna przysięgać? Ostatnio ks. Najmowicz miał kazanie o ślubowaniu i przysięganiu i mówił, iż można przysięgać, o ile mamy pewność, że to prawda. W "Katechizmie św. Piusa X" jest również dozwolone przysięganie, o ile jest zgodne z prawdą. Natomiast Pan jezus mówi w Ewangelii, aby w ogóle nie przysięgać. Jak to więc z tym jest?

Każdy człowiek dostaje ilość łaski wystarczającą do zbawienia? Jednak są ludzie, którzy umierają bez chrztu przed osiągnięciem zdolności używania rozumu (zwłaszcza, że są dzieci umierające przed narodzeniem, więc nikt nawet by ich nie mógł ochrzcić) i jest to od nich niezależne. Ci ludzie trafiają do limbusa i nie mogą ze względu na brak chrztu osiągnąć zbawienia. Jak to pogodzić?

Dlaczego na Mszy w trakcie Kanonu po konsekracji (strona 70 w modlitewniku Te Deum) kapłan czasami wypowiada słowa "nobis quoque peccatoribus" na głos chociaż reszta Kanonu jest szeptem?

Dlaczego Bóg nigdy nie koryguje, poprzez interwencję, postanowień doktrynalnych (w ogóle żadnych postanowień) Kościoła? Oczywiście nie koryguje też postanowień podrugosoborowych.

Ja cały czas z pozycji rozkroku.... Od najmłodszych lat zaangażowany w moją parafię (nawet zastępowałem kościelnego przez rok). Po bardzo mocnym spotkaniu ze ścianą prawdy co mamy całą rodzina zrobić? Jeździmy co niedzielę 40 km na Mszę łacińską ale serce nam pęka. Możemy się angażować w parafii a jeździć na mszę te 40 km...

Jak odpowiadać na stwierdzenia, że masoneria wywodzi się od templariuszy albo zakonu maltańskiego i jak w ogóle z tymi templariuszami było?

Czy mógłby ksiądz powiedzieć kilka słów na temat wyboru stanu? Z dedykacją dla młodzieży śledzącej kanał.

(Odp.: "Jak rozpoznać swoje powołanie": https://youtu.be/vob81Tc_Lmw)